Beacon YourWay: Drzewa liściaste

Rodzimych drzew liściastych w Polsce jest znacznie więcej niż iglastych, natomiast można uznać, że pięć z nich pełni funkcje lasotwórcze. Są to: buk zwyczajny, dąb szypułkowy, klon jawor, olsza czarna i jesion wyniosły. Buk zwyczajny to gatunek pospolity w większej części kraju i najliczniejszy gatunek liściasty występujący w górach. Dorasta do około 30 m wysokości. Kora buka jest cienka, gładka, popielatoszara, z wiekiem delikatnie szorstka. Korony raczej gęste, nawet kiedy rośnie w silnym zwarciu. Liście jasnozielone od spodu, zaś z wierzchu ciemnozielone, o kształcie jajowatym lub eliptycznym, często orzęsione. Owoce buka nazywamy bukwią, mają postać trójgraniastego orzeszka znajdującego się wewnątrz owłosionej zdrewniałej torebki. Lasy bukowe nazywamy buczynami. Dąb szypułkowy to gatunek ceniony za swoje twarde, wytrzymałe i trwałe drewno. Jest gatunkiem długowiecznym, może żyć ponad 1000 lat. Może dorastać do prawie 40 m wysokości. Liść raczej gruby, odwrotnie jajowaty (szerszy przy wierzchołku), nieregularny, występują na nim zaokrąglone klapy na brzegach, a pomiędzy klapami wcięcia. Owoce dębu to orzechy zwane potocznie żołędziami o długości 1,5–3,5 cm i szerokości do 2 cm, początkowo zielone, z czasem ciemnieją, gładki o kształcie zbliżonym do jajowatego. Lasy dębowe nazywamy dąbrowami. W Polsce to gatunek główni lasów górskich i wyżynnych. Dorasta nawet do 40 m wysokości. Korona raczej szeroka, wysoko osadzona. Kora początkowo gładka i szara, z wiekiem silnie łuszcząca się bardziej szarobrązowa. Liście zazwyczaj pięcioklapowe, nakrzyżległe, na długich ogonkach, u nasady sercowate, długości 8-16 cm, klapy głęboko wycięte, grubo piłkowane, szpiczaste. Owoce jaworu to orzeszki ze skrzydełkami, których kąt rozwarcia wynosi 90 stopni. Lasy jaworowe nazywamy jaworzynami. Klon jawor jest gatunkiem miododajnym. Olsza czarna to najważniejszy gatunek tworzący lasy bagienne oraz jeden z ważniejszych gatunków tworzących lasy łęgowe. Drzewo dorastające do 30 m wysokości, korona rozłożysta, gatunek silnie odroślowy. Kora w kolorze ciemnoszarym, często bliska czerni, pękająca. Liście odwrotnie jajowate lub okrągłe, długości do 10 cm, szerokość liści do 7 cm. Blaszka liściowa tępo zakończona lub wcięta, brzeg liścia falisty, nierówno podwójnie piłkowany. Pędy ulistnione skrętolegle. Lasy bagienne nazywamy olsami. Jesion wyniosły jest pospolity na całym obszarze Polski. Najliczniejszy w lasach wilgotnych, bagiennych i nadrzecznych. Osiąga wysokość do 40 m. Kora w młodym wieku gładka, zielonkawo szara, u starszych drzew szorstka, ciemnobrązowa, spękana. Liść duży, składający się z 9–15 lancetowatych, ostro zakończonych listków lancetowaty. Owoce jesionu to podłużne, spłaszczone orzeszki ze skrzydełkami. Lasy z przewagą jesionu nazywamy olsami jesionowymi.