Wystawa stała ma tytuł „Łódź Filmowa”. Pięć pierwszych sal na parterze opowiada o narodzinach kina i historii kinematografii w Łodzi od końca XIX do 1939 roku. W tym czasie pojawiło się wiele wynalazków służących do rejestrowania obrazu.
Opiekunowie ekspozycji mogą część z nich uruchomić, wskazać obiekty z możliwością dotykania oraz pomóc w dalszym zwiedzaniu wystawy. W tej sali na uwagę zasługuje latarnia magiczna umieszczona na postumencie za poręczą. To prekursor współczesnego rzutnika. Wejście do drugiej sali znajduje się po prawej stronie schodów, którymi weszliśmy.
Znajdziemy w niej urządzenia optyczne rozmieszczone przy wszystkich ścianach.
Wejście do trzeciej sali jest tuż za drzwiami, którymi weszliśmy, po lewej stronie.
W środku mijamy po prawej okrągły fotoplastikon. Urządzenie służy do przeglądania stereoskopowych zdjęć równocześnie przez 25 osób. Na końcu ściany skręcamy w lewo do czwartej sali poświęconej kultowi gwiazd kina przedwojennego i rozwojowi łódzkich kin. W połowie prawej ściany znajdziemy drzwi do ostatniej sali tej części wystawy. Większość eksponatów w przeźroczystych gablotach to niewielkie kamery i projektory domowe. Kierujemy się na ukos w lewą stronę do przejścia przez wąski korytarz z zamkniętymi szafami po obu stronach, który kiedyś pełnił funkcję garderoby pani domu.