Znajdujesz się przed budynkiem Elektrowni. Budynek techniczny, kluczowy dla funkcjonowania Wojskowej Składnicy Tranzytowej, został uwzględniony w pierwszych założeniach zagospodarowania terenu Westerplatte z 1924 r. w południowo-wschodniej części basenu amunicyjnego. Prace nad jego budową rozpoczęły się 25 maja 1926 r., a już pod koniec roku elektrownię odebrała strona polska. Ceglany obiekt wzniesiono na planie prostokąta o bokach 13 × 27 m. Łączna powierzchnia użytkowa wszystkich jego pomieszczeń wyniosła około 350 m2. Przekazany budynek wymagał jednak dalszych prac. Należało go wyposażyć w specjalistyczne urządzenia, które zapewniłyby pełną niezależność polskiej placówki od dostaw energii elektrycznej z Wolnego Miasta Gdańska. Udało się to osiągnąć w 1928 r. Budynek wyposażono m.in. w stację transformatorową, generatory spalinowe oraz pompy, które umożliwiały pracę elektrycznych dźwigów przy wyładunku i załadunku materiałów w basenie amunicyjnym. Elektrownia nie została uwzględniona w systemie obrony półwyspu. Przed przewidywanym desantem z basenu amunicyjnego miało ją ubezpieczać stanowisko bojowe przygotowane około 170 m na wschód od niej. Co ciekawe, pomimo bombardowania terenu i silnego ostrzału artyleryjskiego we wrześniu 1939 r. budynek przetrwał w niemal nienaruszonym stanie. Inaczej stało się w czasie ofensywy 1945 r. – wówczas zarówno elektrownia, jak i basen amunicyjny uległy poważnym zniszczeniom. Obiekt jednak szybko odbudowano, zachowując jego pierwotny kształt. Skieruj się z powrotem do postumentu ze słowami Jana Pawła II, by móc wrócić na główny szlak.