Walabia benetta

Walabie Bennetta występują na terenach przybrzeżnych wschodniej Australii i Tasmanii. Jak u wszystkich kangurów widoczna jest duża różnica wielkości między kończynami przednimi, a tylnymi. Przednie nogi są wyraźnie krótsze i słabsze, tylne natomiast silnie rozwinięte, zaopatrzone w długie stopy. Długi ogon, stanowi podporę ciała oraz pomaga utrzymać równowagę w trakcie wykonywania skoków. Ciało walabii pokrywa krótka sierść rudawa na głowie, grzbiecie i bokach, czerwonawa na karku oraz barkach i biaława na spodniej stronie ciała. Walabie są aktywne nocą, nad ranem lub późnym popołudniem. Żywią się głównie liśćmi i trawą. Po krótkiej ciąży trwającej do 35 dni młody, nieowłosiony i ślepy kangurek wędruje do kieszeni lęgowej na brzuchu matki. Tam obejmuje pyszczkiem jej sutek i rozwija się dalej przez około 190 dni. Gdy czują się zagrożone, walabie silnie uderzają stopami o podłoże. W ten sposób informują też inne zwierzęta o niebezpieczeństwie. Kangury te posiadają doskonały słuch i wzrok, a także są dobrymi pływakami. Australijscy hodowcy owiec i bydła zazwyczaj traktują walabie Bennetta jako szkodniki oraz nierzadko strzelają do nich z broni palnej. Na Tasmanii w dalszym ciągu dozwolony jest ich odłów ze względu na atrakcyjne futro oraz smaczne mięso.