Chałupa z Kup, 1844 rok

Wzniesiona została w 1844 roku przez Józefa Koszyka. Data ta potwierdzona jest na wewnętrznej stronie ściany szczytowej, gdzie wyryty jest napis: „Josef Koszyk Risowoł A Budowano Roku 1844”. Jest to budynek szerokofrontowy z dachem krytym gontem ze szczytami oszalowanymi ukośnie w jodełkę. Wnętrze budynku podzielone jest na sień, kuchnię znajdującą się za kominem, oraz izbę i komorę z jednej strony i z drugiej.

Chałupa należała od samego początku do rodziny chałupniczej Koszyków, którzy zajmowali się wyrębem drzew w lesie. Jako ciekawostkę należy przytoczyć fakt, że w pierwszej połowie XX wieku w chałupie tej mieszkało szesnaście osób. Izbę po prawej stronie i komorę zajmowała rodzina Koszyków (rodzice i sześcioro dzieci), a po lewej stronie w izbie z komorą mieszkała rodzina Siekierków (także z sześciorgiem dzieci).

Po przeniesieniu do Muzeum wewnątrz chałupy z Kup odtworzono międzywojenne mieszkanie i warsztat wiejskiego krawca cechowego, to znaczny należącego do cechu rzemieślniczego. W jednym z pomieszczeń zorganizowano warsztat krawiecki - miejsce pracy, przyjmowania zleceń i przymiarek. Wyposażenie warsztatu stanowią maszyny do szycia, narzędzia i przybory potrzebne do wykonywania rzemiosła krawieckiego, specjalny stół, na którym krojono i prasowano materiał, a także duże lustro, manekin krawiecki męski oraz unikatowy piecyk, na którym grzano żelazka. Znajdująca się w warsztacie maszyna do szycia marki Singer nazywana była „ciężką”, ponieważ używano jej do szycia grubych i ciężkich tkanin przeznaczonych na garnitury i płaszcze męskie. W pracowni znajduje się również regał z belami materiałów, spośród których klient wybierał odpowiedni dla siebie. Krawiec mógł także sprowadzić tkaninę na specjalne zamówienie klienta, który wyboru dokonywał ze specjalnego wzornika tkanin.

Po przeciwnej stronie sieni znajduje się pokój jadalny, tzw. jadalka, pełniący również funkcję pokoju gościnnego. Został on wyposażony w komplet dębowych mebli fornirowanych z masywnym bufetem z nastawą, szafką-pomocnikiem, stołem i wyściełanymi krzesłami. Na ścianach pokoju wiszą reprodukcje obrazów o tematyce świeckiej, tak zwane landszafty. Za pokojem gościnnym znajduje się niewielka sypialnia, z pojedynczym łóżkiem, niewielką szafą i toaletką z lustrem.