Wydma ta nazwę bierze od szarego zabarwienia swej powierzchni. Powierzchnia ta powstaje wskutek wytworzenia się cienkiej warstwy próchnicy i przyziemnej warstwy mchów oraz porostów. Wśród roślin zielnych wydmy dominuje szczotlicha siwa. To trawa o ostro zakończonych, szydłowatych liściach tworzących zwarte kępki. Na wydmie dominuje też turzyca piaskowa, której nadziemne pędy rosną w regularnych odstępach wzdłuż prostej linii. Taki układ roślinności wstrzymuje ruch piasku i utrwala powierzchnię wydm. Może jednak ona ulec zniszczeniu w wyniku klęsk żywiołowych, na przykład pożarów. Do zniszczenia prowadzi też abrazja stoków wydm wywołana falami sztormowymi. Presja człowieka poprzez wydeptanie i rozjeżdżanie również powoduje niszczenie wydm. Wydma szara trwa w swej optymalnej postaci tylko określony czas. Na jej starsze fragmenty wkraczają krzewinki bażyny czarnej i wrzosu, a potem pojedyncze sosny. To powoduje powstanie innego zbiorowiska roślinnego, czyli boru bażynowego.